Αποστολή 1η στη ΒΡΙΝΑ: "Ενωμένοι νικήσαμε τις φλόγες. Μαθαίναμε ότι καιγόμασταν από τα... κανάλια"

Ο εφιάλτης για τους κατοίκους της Βρίνας ξεκίνησε το μεσημέρι της Παρασκευής 24 Αυγούστου, όταν οι πυκνοί καπνοί πίσω από το βουνό της Σμέρνας έκρυψαν τον ήλιο। Οι πρώτες αποστολές ήταν προς τις περιοχές που μάθαιναν ότι είχαν τυλιχτεί στις φλόγες: Την Κουμουθέκρα (Αρτέμιδα), τη Ζαχάρω και το γειτονικό χωριό της Σμέρνας। Ο Παναγιώτης Τ। θυμάται: "πήγα με το αγροτικό μου να δω τα χωράφια μου προς τη Σμέρνα। Βρέθηκα στην κόλαση। Γύρισα πίσω στο χωριό (Βρίνα) έτοιμος για μεγάλη μάχη। Το έχουμε ξανακάνει αυτό πριν από 20 χρόνια। Μόνο ενωμένοι θα γλυτώναμε το χωριό"। Το ίδιο έκανε ο Πάνος Σ। που πήγε μέχρι την Αρτέμιδα και γύρισε πίσω πανικόβλητος। Το μεσημέρι του Σαββάτου οι φλόγες "καβάλησαν" τη Σμέρνα και τον Λαπίθα κι άρχισαν να κατεβαίνουν προς τη Βρίνα। Αμέσως δημιουργήθηκαν συνεργεία από τους κατοίκους του χωριού κι άρχισε η μάχη μέρα και νύχτα। Προχώρησαν αμέσως σε κατασκευές αντιπυρικών ζωνών ακολουθώντας τις οδηγίες των παλαιότερων που πριν από χρόνια είχαν ξανασώσει το χωριό। Ο Νίκος Α μας λέει: "Το χωριό μας κινδύνευε μέχρι την Τετάρτη। Είχαμε να κοιμηθούμε πέντε μέρες και πέντε νύχτες। Αλλά οι φλόγες δεν πλησίασαν το χωριό। Έμειναν περίπου στα 200 μέτρα μακριά। Μας έπαιρναν συγγενείς και φίλοι από την Αθήνα που έβλεπαν τηλεόραση και μας έλεγαν ότι... καιγόμασταν। Το ήξεραν αυτοί, κι όχι εμείς! Τέλος πάντων εμείς για άλλη μια φορά υπερασπιστήκαμε το χωριό μας με επιτυχία। Τέτοιο πράγμα, όμως, δεν έχω ξαναδει στα μάτια μου"।

Και τώρα, τι χρειάζεστε; τους ρωτάμε। Αυτό που χρειάζεται ολόκληρη η ορεινή Ηλεία। Προγράμματα και ολοκληρωμένα σχέδια ανασυγκρότησης της τοπικής οικονομίας। Μπορεί τα σπίτια μας να μην κάηκαν, αλλά τα χωράφια μας καταστράφηκαν ολοσχερώς। Δεν κλαίμε νεκρούς, αλλά φοβόμαστε ότι τα επόμενα χρόνια θα μας θερίσει η πείνα।